Ég man Rúnar Júlíusson

Rúnar Júlíusson var svo margt.

Ég var bara krakki þegar ég söng hástöfum Fyrsti kossinn í netadrósunum í portinu í Netagerðinni í Vesturbænum 10 ára og yfir mig ástfanginn af stelpu í einu af nýju húsinum við Holtsgötuna. Rúnar var alltaf hluti af mínu lífi.

Ég man eftir honum í Hljóðfærahúsinu á annarri hæð í Hafnarstræti og skömmu síðar ákváðum við vinirnir úr Vesturbænum að stofna hljómsveit og læra á hljóðfæri.

Ég man eftir að sjá hann í fyrstu Karnabæjarbúðinni hans Gulla Bergmanns og bara glápt á töffarann.

Ég man eftir að hafa hjálpað honum og María að ýta bílum þeirra út úr stæðinu á bak við Karnabæ! ég man auðvitað eftir sjónvarpsþáttunum og plötunum. 

Ég man eftur frábærum konsert í Hamrahlíðarskólanum , ég man eftir Lifunarkonsertinum í Háskólabíói.

Hljómar gerðu frábæra tónlist Trúbrot gerðu frábæra tónlist, þessi músik er greipt í sál mína og undirmeðvitund.

1975 fór ég að skrifa um músík, fyrst í Þjóðviljann, síðan Vísi, Vikuna og Morgunblaðið. Þá voru mikil tímamót í íslenskri tónlist, Hljóðriti, fyrsta alvöru stúdíóið kom til sögunnar. Lónlí Blú Bójs og fyrstu sólóplötur Rúnars.

Ég man að ég fór einu sinni með Lónlí Blú Bojs í sveitaballsferð allir saman í einni rútu, Lónlí, Halli og Laddi og fleiri.

Ég man eftir tveimur heimsóknum sem blaðamaður til Rúnars í Keflavík, þar sem hann sýndi mér plötusafnið sitt og aðstöðuna þar sem hann ætlaði að vera með útvarpsstöð (örugglega 5-6 árum að en það var frjálst öðrum en ríkinu og kananum).

Ég man síðan eftir öllum ánægjulegu skiptunum sem við hittumst eftir að ég hætti að skrifa, stundum í búðinni minni Plötubúðinni, á förnum vegi og alltaf kom hann fram við mig sem vin.

Ég á eftir að sakna þess að hitta hann og finna þetta einstaka vinarþel. Rúnar hafði ótrúlegt þefskyn á músík og var óhræddur að fylgja eftir sannfæringu sinni.

Ég á eftir að sakna hans.

Nýjar plötur næstu vikum

Nýjar plötuútgáfur í næstu viku: 

Calexico – Carried To Dust            : ný plata frá heitu bandi 

John Phillips – Pussycat    : var í Mamas & Papas, tók þessa plötu upp 1976 Jagger og Richards upptökustjórar kemur fyrst út núna 

Emiliana Torrini – Me And Armini : ný plata frá litlu dúllunni úr Bollagörðum (CD / LP) 

Joan Baez – Day After Tomorrow : ný plata frá Íslandsvini enn að gera góðar plötur 

Smithereens – B Sides The Beatles        : ný plata tilvalið að Smithereens endurgeri Bítlalög 

Strawbs – Broken Hearted Bride   : ný plata nýtt efni kannski man einhver eftir þeim 

Metallica – Death Magnetic           : ný plata loksins nýr bassisti (CD+ / CD / 4LP) 

Fall – Rough Trade Singles Box   : CD EP með 4 fyrstu singlunum þeirra hjá Rough Trade frá 1980-1983) (4CD) 

Kinks – Pye Album Collection       10 plötur í kassa (10CD)  

Nýjar plötuútgáfur í þar næstu viku: 

Queen & Paul Rogers - Cosmos Rocks  ný studio plata loksins + útgáfan með live DVD (CD+ / CD / 2LP) 

Lemonheads – Varshons   ný plata með endurgerðu efni frá öðrum. (Þoli ekki orðið ábreiða) 

Lindsey Buckingham – Gift Of Screws    ný plata frá lagasmið og söngvara Fleetwood Mac 

Al Stewart – Sparkle Of Ancient Light      ný plata man einhver eftir The Year Of The Cat?  

Cliff Richard - And They Said It Wouldnt Last    Stórt nýtt safn með þó nokkru óútgefnu efni. Skiptist í átta kafla (plötur): CD1 The Early Years, CD2 Rare B - Sides 1963 - 1989, CD3 Rare EP tracks 1961 - 1991, CD4 Stage & Screen, CD5 The Hits From Around The World, CD6 Faith & Inspiration, CD7 Live In Japan 1972, CD8 Lost And Found From The Archives. Kemur í stórum 12” kassa með 52 síðna bók, 7” með Move It / Schoolboy Crush og gullpening!

Þursar á tónleikum, á skólabekk og pakkaðir í kassa.

Þursarnir héldu hreint frábæra tónleika í Laugardalshöllinni á laugardagskvöldið fyrir rúmri viku. Þar fluttu þeir tónlist sína sem spannar þrjár stúdíóplötur og eina hljómleikaplötu auk laga úr söngleiknum Gretti og kvikmyndinni Okkar á milli. Það sem var sérstakt við þessa tónleika er að lögin og útsetningar hafa verið endurskoðuð og breytt. Og að þetta var bara í þriðja skiptið sem þeir spila undir merkjum Þursaflokksins á síðustu tuttugu og þremur árum, ef ég man rétt.

 

Konsertinn byrjaði á hreint frábærri Þursa fantasíu eftir Ríkharð Örn Pálsson, Þursasíu, sem minnir mig nokkuð á handbragð George Martin með The Beatles, sem að mínu mati er ekki leiðum að líkjast. Caput hópurinn undir stjórn Guðna Franzsonar var hreint afbragð, skemmtilega samsettur: Tvær fiðlur, víóla, cello og bassi, glás af frábærum blásurum og tveimur slagverksmönnum. Fantasían var flutt af Caput án Þursa og tók hátt í korter í flutningi en var samt stytt útgáfa. Ríkharður studdist að mestu við lög af Þursabiti, annarri plötunni, aðeins eitt að fyrstu plötunni og eitt af Gæti eins verið, Ranimosk sem var þó í lykilhlutverki sem bókastoðir í upphafi og enda verksins. Inn á milli heyrðum við stef úr Sigtryggur vann, Tóbaksvísum, Stóðum tvö í túni, Brúðkaupsvísum, Skriftagang, Bannfæringu og Æra Tobba.

 

Að Fantasíunni lokinni gengu Þursarnir á svið. Þeir eru allir, nema kannski Rúnar, uppaldir rokktónlistarmenn, en lesa líklega allir nótur. Hins vegar er Caput hópurinn, líklega allur uppalinn í klassík og við lestur nótna, þó eflaust hafi sumir fiktað við rokktónlist (Jóel Páls og Siggi Flosa reyndar hvorki rokk né klassík). Hópurinn var ekki stór þannig að hver og einn varð að vera vel á verði í sínu hlutverki og samhæfingin varð að vera mikil. Tónlist Þursanna, sér í lagi á fyrstu tveimur plötunum, er heldur ekki nein einföld poppmúsík eða yfirveguð klassík, þannig að samhæfing Caputs og Þursanna varð að vera í versta falli mjög góð ef ekki ætti illa að fara. Og ég held að ég hafi ekki heyrt feilnótu á tónleikunum. Og þó að ég sæti næstum út við vegg á 16. bekk þá var sándið mjög gott, kannski sent út í mónó.

 

Þeir fóru í gegnum plöturnar að mestu í tímaröð og Caput hópurinn átti mikinn þátt í að endurvekja lögin og gaf sumum þeirra aukið vægi. Það verður virkilega gaman að hlusta í plötuna þegar hún kemur út, sem væri synd ef ekki gerðist. Hinn formlegi konsert endaði með Ragnheiði Gröndal í gestahlutverk, stórglæsilegri, í hvítu, en hún söng Gegnum holt og hæðir. ‘eg hélt reyndar að konsertinn væri það formlegur að þeir sinntu uppklappi, eþað gerðist og þeir komu og fluttu þrjú lög án hjálpar Caput, og það var ekki að heyra að þeir hafi ryðgað á þessum 16 árum frá því að þeir hættu (reyndar eru þessir strákar að spila meira og minna saman allan tímann í arðbærari hljómsveit). Þeir tóku lögin þrjú sem mér fannst vanta í prógrammið, Sigtryggur vann, Nútíminn og aftur Gegnum holt og hæðir (en án Ragnheiðar) og bara gerðu það vel. Þeir voru klappaðir upp aftur og þá kom pönkhljómsveit Tómasar M Tómassonar (Þursarnir án Egils) og flutti gamla góða lagið Jón var kræfur karl og hraustur, eins og þeir gerðu í Þjóðleikhúsinu forðum sælla minninga. Og þá var allt fullkomnað!

 Endurmenntun í Þursatónlist: þjóðlegur arfur hvað er nú það?

Einhverjum datt það snjallræði í hug að halda námskeið um Hinn Íslenzka Þursaflokk. Egill fékk til liðs við sig Ríkharð Örn, Rósu Þorsteinsdóttur frá Árnasafni og Aðalheiði Guðmundsdóttur, þjóðfræðing. Námskeiðið samanstóð af þremur þriggja tíma fyrirlestrum (átti víst að vera tveggja en fyrirlesarar voru áhugasamir og áheyrendur líka) og heimsókn á fjögurra tíma æfingu Þursanna og Caput viku fyrir konsert. Fyrsti fyrirlesturinn fjallaði um munnlega kvæða og sönghefð og þjóðlagið og sá Rósa um þann þátt. Í raun er ekki mikið til af gamalli íslenskri tónlist nema helst sálmum. Ríkharður tengdi síðan saman þjóðlög og klassík, en í flestum verkum meistaranna er að finna eitt eða fleiri þjóðlagastef, sem eflaust voru sett inn til að auka vinsældir nýrra verka. Egill kynnti síðan tilurð Þursanna sem hann rakti til kynna hans og Rúnars í tónlistarskóla og hann fór einnig yfir áhrifavalda Þursanna sem auk augljósra þjóðlagarokksveita voru líka tónlistarkennarar Egils, Engel Lund og Þorgerður Ingólfsdóttir, sem vöktu áhugann. Reyndar áttu flest lönd sína Þursa löngu fyrr og ekkert skrýtið að þeir skulu hafa orðið til. Eitt leiddi af öðru allir voru forvitnir og leitandi, hvort sem það var í gamalt rokk, mótmælasöngva, klassík, framandi tónlist frá Indlandi, Kína, Japan, eða norræna forntónlist. Músíkantar voru líka löngu farnir að semja öðru vísi texta, mun fjölbreyttari takta. Við Íslendingar eigum reyndar mun fátækari heimildir, helst var það lagasafn séra Bjarna Þorsteinarsonar, sem var fóður Þursanna.  

Egill kláraði það spjall á öðru kvöldinu, Aðalheiður fór yfir sögu dansanna á Íslandi og danskvæðanna, sem virðast ekki hafa lifað af bannfæringar klerkanna hér á landi eins vel og annars staðar. Enda öfgasinnuð þjóð. Ríkharður sagði síðan frá tilurð svítunnar Þursasíu og útbítti nótum.

 

Viku fyrir konsertinn var æfing í Laugardalshöll sem okkur var boðið á. Oftast er nú lítið spennandi að mæta á æfingar annarra, en þessi var þó gefandi. Þarna sáum við nokkuð vel muninn á rokkmúsíköntum, þó vel menntaðir séu og klassískum músíköntum. Við heyrðum ekki mörg mistök en þau sem heyrðust voru fyrst og fremst tæknileg, og skýringin líklega munurinn á að lesa músíkina (og þá oft næstu línur á eftir) og að hlusta á músíkina, en allt kom þetta rétt saman á endanum. Það var greinileg spenna í samt afslöppuðu umhverfi og allir vel undirbúnir. Frábær upplifun.

 

Þessi endurmenntun var bæði Agli og hans félögum og Endurmenntun Háskóla Íslands til sóma.

 5 diska viðhafnarkassi með Þursunum.

Í tilefni tónleikanna var gefinn út kassi (box set) með öllum fjórum plötum Þursanna í nýjum umbúðum með nýjum leiðurum með hverri plötu auk fimmtu plötunnar, sem innheldur hluta af upptökunum að fimmtu plötunni Ókominni forneskju, sem aldrei kom út og af hljómleikum. Þursarnir gáfu reyndar út þrjú lög á sándtrakkinu af Okkar á milli, en þau þóttu ekki nógu góð á plötuna, en líklega er skýringin frekar sú að Þursanafnið hafi frekar verið notað og að Egill hafi einn tekið upp þau lög ef ég man rétt. Þau voru alveg nógu góð að mínu mati. Hreint frábært framtak, sem ætti að gefa öllum fermingarbörnum í ár!

p.s. það eru komnar upptökur á youtube - þrjár þegar ég tékkaði síðast

 

Mike Smith, söngvari Dave Clark Five er látinn

Dave Clark Five var ein af mínum uppáhaldshljómsveitum á 7. áratugnum. Söngvari þeirra var hreint magnaður og hafði án efa áhrif á marga, meðal annars Bruce Springsteen. Hljómsveitin náði frægð og frama með Glad All Over, síðan komu mörg frábær lög, Bits And Pieces, Because, Everybody Knows, I Like It Like That, Good Old Rock n Roll syrpan, Do You Love Me, Come Home, Catch Us If You Can , You Got What It Takes og Over And Over.

Mike Smith dó í gær 64 ára að aldri eftir barátti upp á líf og dauða eftir slys í september 2003, en þá lamaðist hann á neðri hluta líkamans og var að mikið skaddaður allur. Hann hafði verið á spítala þangað til í desember síðastliðinn en þá náði hann að komast á tónleika með vinum sínum Bruce Springsteen & E Street Bandinu.

Dave Clark Five verða innlimaðir í Rock n Roll Hall Of Fame á mánudaginn eftir rúma viku og á síðu sinni skrifaði hann fyrir skömmu hvað hann hlakkaði mikið til að mæta. En eins oft gerist þegar varnarkerfi líkams er lélegt þá má ekki mikið bera út af og hann lést úr lungnabólgu.

Dave Clark Five var á tímabili langvinsælsta hljómsveitin í Bandaríkjunum, en þeir gáfu út 16 stúdíóplötur í Bandaríkjunum á milli 1964 og 1972! Mike gaf síðan út eina plötu með Mike d'Abo úr Manfred Mann og loks eina sólóplötu.

Þótt furðulegt og fáránlegt sé þá er ekkert fáanlegt á CD með Dave Clark Five í dag, þrátt fyrir það að Dave Clark hafi verið óvenju séður og átt útgáfuréttinn sjálfur.

 

Músíkárið 2008

Það eru farið að gefa út plötur þetta árið. Venju samkvæmt eru fyrstu 2 mánuðir rólegir þar sem sala er oftast minni á þessum tíma, en á móti er auðveldara að slá í gegn. Ég er búinn að fá mér nýju Ringo Starr plötuna á USB lykli! Ringo vann hana að mestu með Dave Stewart úr Eurythmics. Titillagið Liverpool 8 er að hluta til tileinkað því að Liverpool er menningarborg Evrópu í ár og spilar Ringo nokkra rullu þar. Annars er von á plötum frá British Sea Power, sem hafa fengið góða dóma, Robin Trower & Jack Bruce, Coal Porters (með Chris Hillman), k.d. lang, Sheryl Crow, The Feeling, Gary Louris (Jayhawks), Jackson Browne, Steve Winwood, Van Morrison, Mike Oldfield, Daniel Lanois & R.E.M. svo nokkrir séu nefndir af þeim sem ég fylgist með. Merkilegar endurúgáfur eru t.d. Buddy Holly (Not Fade Away Complete 1957 Recordings), Nick Lowe (Jesus Of Cool með 10 aukalögum!) The Complete Motown Singles Volume 9: 1969 (6 diskar!) 2ja diska Deluxe útgáfur af Elton John og Tumbleweed Connection frá Elton John, 7 endurútgáfur með reyndar bara 1-2 aukalögum frá Van Morrison og síðast en ekki síst safnplata frá Dory Previn The Art Of Dory Previn sem var hreint stórkostleg og stenst fullkomlega tímans tönn.

Plötubúðin Mid Price Listi 2008

Þið getið pantað í gegnum pöntunarfélagið Plötubúðina!

[e-mail]

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• MID PRICE 2008

DYLAN Á VORBLÓT

Ég hef góða trú á því að kallinn standi sig betur í þetta sinn en þegar hann kom síðast. Hann hefur gert hverja góða plötuna á fætur annarri. Hljómleikarnir hafa líka verið hver öðrum betri í seinni tíð og dynturnar minni en áður. Bíð spenntur.

Dylan kemur kannski

Músíkmiðlar nú og þá

  Þegar ég var að smá patti hlustaði ég mikið á Radio Luxembourg sem spilaði nýju lögin og plöturnar strax, oftast löngu áður en þær bárust til Íslands. Íslenska útvarpið spilaði ekki mikið af þeirri músík sem ég hafði áhuga á þannig að líklega hefði þessi músíkáhugi ekki dafnað eða lifað án Radio Luxembourg og ensku poppblaðanna sem komu vikulega til landsins. Þetta voru góðir tímar í músík og fyrir músíkáhugamenn.Ef einhverjir halda að allt hafi batnað og allt eldra en þeir muna séu steinaldir þá er það mikill miskilningur. Radio Luxembourg næst ekki lengur (kannski ekki til) Við höfuð enn íhaldssamari útvarpsstöðvar (hverja á sinn hátt) og þú hlustar allavega ekki á þær til að heyra nýja músík, það sem er að koma út hverju sinni. Hins vegar hefur netið breytt miklu þú getur oftast halað niður flestum nýjum lögum, þannig að hægt er að fylgjast skikkanlega með en þú verður svo sannarlega að hafa frumkvæði og áhuga og það kostar mun meiri tíma og fyrirhöfn.

Ég er ekki nógu sannfærður um að niðurhal sé að drepa tónlistina, CD diskinn eða aðra sölumiðla. Ég man vel eftir baráttunni “Home Taping Is Killing Music”, sem varð reyndar til þess að Alþingi (Ragnhildur Helgadóttir fyrrum ráðherra á heiðurinn af því ef mér bregst ekki minni) samþykkti “upptökugjald” á tómar kassettur sem greiddist til íslenskra hljómplötuútgefenda!!!!! (Aðallega til Steinars, Skífunnar og Grammsins var það ekki annars? Og gerir kannski enn þó nöfnunum hafi fækkað og þau breytst). OG viti menn þessi löggjöf er enn við líði! Og nú greiðist það af diskum og öðrum upptökumiðlum!

Nei ég held miklu frekar að léleg þjónusta í hljómplötuverslunum, vanþekking þar og í útvarpi sé sökudólgur númer 1, ef salan er að minnka. Síðan má ekki gleyma því að áherslan hefur verið á yngstu kaupendurna (hvers vegna?) og á íslenska útgáfu sem gefur mun meira af sér vegna minni framleiðslukostnaðar en áður þegar vinyllinn var og hét. Og auðvitað má ekki gleyma því að hátt verð erlendis, flutningskostnaður, háir tollar, hár vsk, hafa haft sín áhrif þó það sé komið í nokkuð gott horf í dag. Og allt þetta hefur haft í för með sér að álagningin er ekki góð og afkoma hljómplötuverslununar á Íslandi gjörsamlega vonlaus nema einhver önnur sala komi til eða annar rekstur að auki.   

Plötur ársins 2007 - mínar!

 1. RAY DAVIES  - Working Man's Café

(hrein snilld aftur hvert lagið öðru betra)

2. JOHN FOGERTY - Revival

(annar öldungurinn að sanna sig)

3. NEIL YOUNG  - Chrome Dreams II

(Loksins góð plata frá Kanadamanninum)

4. ELLIOTT MURPHY  - Coming Home Again

(Murphy er ennþá í útlegt í París - ennþá efnilegur Dylan)

5. LUCINDA WILLIAMS  - West

(Dálítið utangátta ennþá hvorki country blues popp eða rokk, en eitthvað svo heillandi)

6. BRUCE SPRINGSTEEN  - Magic

(Hann hefur ekki sannfært mig á undanförnum árum, en hann kann þetta ennþá að búa til lag og texta og rokka)

7.  GRAHAM PARKER  - Don't Tell Columbus

(Hann náði aldrei sömu vinsældum og Elvis Costello, en hann skilar markvisst góðum plötum, frábærum textum og bros á vör)

8. STEVE EARLE  - Washington Square Serenade

(Earle byrjaði sem gítarpikkari í Nashville ef ég man rétt. Gerði nokkrar ok plötur, lenti í slagtogi við Pogues, fór að drekka ótæpilega, taka þátt í mótmælum, lenti í fangelsi meira að segja. En kom til baka sem ótrúlegur breyttur lagasmiður sem er hægt að líkja við ýmsa en þó ekki. Þessi plata er enn einn snilldin frá honum, ekki country ekki rokk ekki ... en allt þó)

9. EAGLES  - Long Road Out Of Eden

(Góð plata - góð lög frábærir söngvarar - gott "Easy listening" í bílnum)

10. NICK LOWE - At My Age

(Já já einn enn gamlinginn - en hvað með það. Næm og rómantísk plata)

N.b. Ég á Arcade Fire og fullt af fleiri "topp" plötum. Ég downloadaði líka flestum efnilegum nýjum listamönnum keypti þá sem ég vildi kynnast betur en 2007 skilað mér bara ekki mörgum nýjum áhugaverðum listamönnum. Reyndar er ég líka orðinn íhaldsamari. Besti nýliðinn var Mika (!) 

Nýr plötulisti

Hæ hér er nýr listi

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Pöntunarlist 43 2007